Regisseur, schrijver en acteur Antonio Naharro besloot samen met zijn vriend Alvaro Pastor, waarmee hij onder andere de film Uno Más, una Ménos maakte, dat er een film moest komen over mensen met het syndroom van Down en hun belevingswereld op het gebied van de liefde. Ze konden daarvoor putten uit eigen ervaring. Lourdes, de zus van Naharro, heeft zelf het syndroom van Down en speelt ook mee in de film. Naharro en Pastor vinden dat mensen met het syndroom van Down teveel worden beschermd. En hoe goed alle bedoelingen van ouders en verzorgers ook zijn, het is belangrijk dat zij hun eigen keuzes mogen maken.
Yo, También brengt die boodschap heel goed over. Maar er is ook meer. Want in de persoon van David zien we een jonge man die door zijn moeder van jongs af aan is gestimuleerd in nadenken en spreken en zijn mening geven. Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat David kon gaan studeren en is afgestudeerd in de psychologie. Maar ondanks dat worstelt hij met wie en hoe hij is. Qua werk en intelligentie hoort hij in de wereld van de “normalen”, maar zoals zijn vader op een gegeven moment heel eerlijk tegen zijn moeder zegt: "Geen normaal meisje zal verliefd worden op Daniel". Alhoewel ik me dat afvraag trouwens. Maar in de film loopt Daniel aan tegen de vooroordelen die er heersen over mensen die eruit zien zoals hij. Die frustratie van hem en later ook van zijn moeder die hem ziet worstelen is sterk in beeld gebracht, zonder te vervallen in een goedkoop melodrama. Het liefdesverhaal tussen Pedro en Luisa geeft prachtig weer hoe het ook kan en waar zij door de goedbedoelde zorg van ouders tegenaan lopen. Daarnaast is er nog de verhaallijn van Laura. Zij houdt er, door een trauma in haar jeugd, een heel losbandig leven op na waarbij ze niet gelukkig is. Haar vriendschap met Daniel en het zien van de liefde tussen Pedro en Luisa confronteert haar met haar eigen leven en haar onverwerkte relaties met haar familie, waardoor ze zo'n moeite heeft om haar draai in het leven te vinden. Hoe dat allemaal bij elkaar komt en toch een overzichtelijk, nuchter, evenwichtig, humoristisch en vooral innemend drama heeft kunnen worden zonder in een brij te verzanden is een zeer knappe prestatie.
Dat is niet alleen te danken aan het uitstekende script en de goede regie, maar vooral ook aan de acteerprestaties. Pablo Pineda (Daniel in de film) is een prachtig acteur om naar te kijken. Het is zijn eerste film. Hij heeft een groot gevoel voor humor en heeft deze rol prachtig neergezet. Misschien ook omdat zijn eigen leven veel lijkt op het leven van Daniel. Pablo is de eerste man in Europa met het syndroom van Down die aan een reguliere universiteit is afgestudeerd. Hij heeft eerst een graad in de pedagogiek gehaald en is daarna, terwijl hij op het gemeentehuis van zijn woonplaats Málaga werkte, naar de universiteit gegaan. Hij is daar afgestudeerd in de richting Pedagogische Psychologie. Hij ervaart zijn handicap niet als een ziekte maar als een “andere persoonlijke karakteristiek”. En zo wil hij ook dat anderen hem en anderen met het syndroom van Down benaderen. Hij won voor zijn rol een prijs voor beste acteur op het San Sebastian International Film Festival. Lola Dueňas, die de rol van Laura vertolkt, is een ervaren actrice, onder meer bekend van Mar Adentro, Volver en Los Abrazos Rotos. Zij speelt een intense en getroebleerde vrouw met veel overtuiging en gemak. Ze heeft zeer terecht verscheidene prijzen met deze rol gewonnen, waaronder die voor Beste Actrice bij het San Sebastian International Film Festival en de Goya Award. De rest van de cast is goed gekozen en ook de schrijver en regisseur van de film, Antonio Naharro, speelt een goede rol als Daniel's broer Santi. Al met al is Yo, También is vooral een zeer menselijke film met een duidelijke boodschap en een echte aanrader voor jong en oud. Het is goed om zo af en toe eens met je eigen vooroordelen geconfronteerd te worden.
De film won de publieksprijs op het Internationaal Filmfesitval van Rotterdam in 2010.