Faculteit vol. UB vol. Thuis kun je niet studeren aangezien de grote vierdejaars Psychologie student die zijn propedeuse nog moet halen keiharde dubstep aan het draaien is. Waar kan de hedendaagse student echter nog wel aan zijn studie toekomen? De Studentenkrant ging de radicale kant op, achteruit naar het oude vertrouwde middelbaar toe om daar de proef op de som te nemen: Is het mogelijk om een middelbare school binnen te sluipen en er stiekem te studeren?
Fris geschoren en met oude kleding aan stap ik met volle moed de bus in. Eindhalte 2007. Het jaar waarin ik examen deed. Twee 16-jarige meisjes zitten naast me druk te discussiëren over hun stageplek. “Ja ik wil wel iets in het ziekenhuis doen maar dan verkanker ik het voor mezelf als ik toch iets met wetten enzo wil doen weetje? Want ik ga hierna niet gewoon HBO doen hoor dikke lul..” Met zere oren luister ik het gesprek aan en tast ik in mijn rugtas, niet het ideale moment om m’n koptelefoon te vergeten. Een klein kwartier later stap ik uit en volg ik in tegengestelde richting het tegemoetkomende groepje scholieren dat richting de halte toeloopt.
Het hoekje om zie ik in de verte eindelijk de middelbare school die louter uit bijgebouwen lijkt te bestaan. Na een tijd vind ik de hoofdingang en besluit ik een klein rondje te lopen. Een sterk gevoel van nostalgie overkomt me en zodra ik de kleine mensen langs me heen zie lopen stromen me de gedachtes en gevoelens van die tijd als een lichtstraal binnen. “Wat vindt Carlijn van me? Hoe zou ik mijn haar dragen? Zal ik dat SO’tje van Frans over de vertaling van 20 woorden in godsnaam goed geleerd hebben? En is het niet belachelijk dat we in één week tijd én die Franse overhoring hebben én nog een tekentoets in moeten leveren? Wat ben ik, Einstein?” Oh de heerlijke onschuld van die tijd.
Eenmaal in de cafetaria vallen gelijk alle kliekjes op. Maar vooral hoe gemakkelijk ze nu al in te delen zijn: De overduidelijk studentenvereniging types bij elkaar, de toekomstige tienermoeders buiten rokend en de heerlijke bèta-studie mensen op de wc’s met hun boterham. Zoveel wijsheid kan ik ze meegeven, en zo weinig kan ik erom geven. Nadat ik op het rooster gegokt had waar ik bij wilde zitten (Economie) ging ik me toch maar bij de tienermoeders voegen om een sigaretje te doen. Terwijl ik het genotje aanstak besefte ik me iets dramatisch. Dit is het middelbaar. Roken is hier nog niet cool geworden, er roken hier namelijk alleen nog maar debielen.
Gelukkig werd ik door de bel gered en voegde ik me bij de menigte om bij het lokaal uit te komen. Blik op oneindig en naar binnen lopen. Daar gooide ik het boek open en probeerde onopvallend over te komen, totdat de docent de lijst afging. Met lady fortuna aan mijn zijde haakte hij halverwege af, vinkte iedereen aan en gaf aan dat hij het “allemaal wel geloofde”. Tijd om te studeren zou men denken. Maar niks bleek minder waar want natuurlijk zat ik bij de docent die niet in lesgeven geloofde, maar liever met iedereen in discussie ging. Voordat ik de kaft open gooide ging het al over het broeikaseffect en de consequenties die dat voor onze kinderen ging hebben. Een voortreffelijk scholier ging de leraar tegen met argumenten om en nabij het “Dat geloof ik niet.” en de klassieker “Ja maar dat denk ik niet hoor meneer.” Na een half uur gestaard te hebben op de woorden in mijn boek besloot ik het geheel wat spannender te maken. Ik ben tot dusver niet gesnapt dus dan lijkt het me wel nodig om even een tandje bij te schakelen: oftewel lekker in de discussie mengen.
De hele klas zwiepte op en we zaten met z’n allen heerlijk elkaars argumenten uit te pluizen en drogredenen aan te voeren. Voordat ik er erg in had was de tijd al voorbij en het experiment daarmee ook.
Lichtjes tevreden liep ik terug naar de bushalte. Is een middelbare school een ideale instantie om de studieboeken op tafel te leggen en keihard te blokken? Misschien niet. Maar is het een heerlijke manier om lekker oude gevoelens op te halen en te beseffen hoe wij als studenten een heerlijke tijd hebben gehad en hoeveel heerlijker we het nu hebben? Absoluut. En ach, we zijn allemaal jong geweest.