Beste mevrouw Van Landeghem,

Of mag het wat collegialer, Margo dan?

Ik las met veel aandacht uw open brief gericht
aan de heer De Wever.
Voor ik van wal steek, laat ik ook zo vriendelijk zijn mezelf even voor te
stellen.
Ikzelf ben Tom, masterstudent klinische psychologie, in hetzelfde vaarwater als
u dus. Hoewel er, toegegeven, bij mij natuurlijk nog heel wat minder
praktijkervaring op de teller staat.

Ik wil het niet over politiek hebben. Daarin
verschillen we waarschijnlijk eindeloos als ik op het eerste zicht een analyse
kan maken, maar dat is natuurlijk niet het probleem. Iedereen zijn visie,
gestoeld op zijn eigen interpretatie van de feiten. En gelukkig maar!
Neen, wat eigenlijk een flinke dosis irritatie deed opborrelen is de nogal
forse manier waarop u uw (en daarmee ook mijn) beroepstitel aanvoert in uw
discours.

Psychologenwenkbrauw

U pretendeert op basis van uw studie als klinisch psycholoog en de
daaraan verbonden ervaring een profiel te kunnen schetsen van het wat, hoe en
waarom van de acties van een man die u nog nooit hebt ontmoet. Ik denk dat dit
toch menig psychologenwenkbrauw doet fronsen.

Nog heel wat mensen verwarren psychologie de
dag van vandaag met mensenkennis. Eigenlijk zijn we allemaal wel een beetje
psycholoog, is dan vaak de idee. Als we maar genoeg volkswijsheden bezitten.
Deze vooroordelen met betrekking tot onze beroepsgroep blijven hardnekkig
doorwoekeren. Hoewel de psychologie natuurlijk een wetenschappelijk onderbouwde
studie is en zich onderscheidt van mensenkennis doordat zij is gestoeld op
systematisch onderzoek. Geen losse gokjes, neen, dat doen psychologen niet. Ze
proberen los van alle subjectiviteit de feiten te verzamelen, met de bergen
statistiek die psychologiestudenten te verteren krijgen tot gevolg.

Analyses zonder onderzoek

En laat nu uitgerekend jij, beste Margo, jij
met je twaalf jaar op de ervaringsteller de volksmythe alle waarheid aandoen.
Los van enig onderzoek, zonder enige verwijzing schud je tal van analyses uit
je mouw. Uit de losse pols tover je een indrukwekkend intentieproces
tevoorschijn. Diagnostiek is niet nodig, “je merkt het aan zijn discours”.

Wel,
Margo, sta me bij deze toe je dan ook wat te vertellen over jouw discours. Je
probeert hier je politieke ideeën samen te rapen en te ventileren. Heel goed zou
ik zeggen, dat lucht op. Doe ik zelf ook (te) vaak. Daarbij gebruik je echter
je achtergrond als een drogreden om je boodschap kracht bij te zetten, de leek
te imponeren vanuit het expertperspectief. En daar knelt toch een flinke
schoen.

Ik betreur de argumentatie die je gebruikt in
je tekst. Ik, als ambitieuze masterstudent, had meer verwacht van een rot in
het vak. Schoenmaker blijf bij je leest? God neen, dat lijkt me een bijzonder
flauwe wereld op te leveren. Maar, beste Margo, als ik je wel één bescheiden
raad mag geven… blijf in het vervolg wel bij je leest als je aan het
schoenmaken bent.