De ziekte van Alzheimer is een vorm van dementie die veroorzaakt wordt door de opstapeling van eiwitten, zoals het "tau-eiwit" in de hersenen. Een opstapeling van dit eiwit veroorzaakt "tau-kluwens" in de hersenen, die ervoor zorgen dat hersencellen massaal afsterven en de communicatie tussen de overgebleven hersencellen sterk vermindert. Het eerste deel van de hersenen dat getroffen wordt, is de hippocampus, belangrijk voor leer- en geheugenprocessen en voor ruimtelijk denken.

De Leuvense psychologen Ann Van der Jeugd en Rudi D'Hooghe slaagden erin bij muizen de vorming van "tau-kluwens" te veroorzaken en nadien weer ongedaan te maken. De muizen waarbij de vorming van tau-klauwens werd veroorzaakt, kregen te maken met symptomen van alzheimer. Dit werd getest  in een zwembadje met melkachtige vloeistof. Hierin vonden ze bijvoorbeeld een platform waar ze konden uitrusten. De muizen met tau-kluwens in de hersenen vonden dat platformpje niet of veel minder snel terug dan de gezonde muizen. 

De muizen waar de tau-kluwens ‘uitgeschakeld’ werden, vonden het platformpje in de melkachtige vloeistof dan weer sneller terug dan gewone gezonde muizen. Bovendien vertoonden deze muizen geen fysieke afwijkingen en werd ook hun natuurlijk verkenningsgedrag niet aangetast.

"Helaas bleken de muizen na uitschakeling van de 'tau-kluwens' geen link meer te kunnen leggen tussen twee prikkels. In tegenstelling tot andere muizen leerden zij bijvoorbeeld niet het verband leggen tussen een geluid dat een kleine schok aankondigde", aldus Van der Jeugd.

Het onderzoek werpt mogelijk een nieuw licht op de functie van "tau-kluwens" in de hersenen. Het blijkt immers toch niet over de hele lijn voordelig te zijn om de kluwens volledig uit te schakelen, wat zijn belang heeft in de verdere zoektocht naar een behandeling voor deze ziekte.

Bron: KU Leuven