Την περασμένη Τρίτη συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την ημέρα που ένας άσημος Βέλγος ποδοσφαιριστής, ο Ζαν-Μαρκ Μποσμάν άλλαξε τον ρου της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ιστορίας, ανοίγοντας με τη δικαστική του νίκη τα σύνορα όχι μόνο για τους ποδοσφαιριστές αλλά και όλους τους επαγγελματίες αθλητές, και ελευθερώνοντάς τους από διάφορους περιορισμούς που σχετίζονταν με τα συμβόλαιά τους.
Σήμερα η FIFPro, η διεθνής ομοσπονδία επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, επιδιώκει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Μποσμάν και να αυξήσει εκ νέου τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών.
Ηταν το 1995 όταν ο Ζαν-Μαρκ Μποσμάν βγήκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρατώντας στα χέρια του την απόφαση που απελευθέρωνε τους επαγγελματίες αθλητές από τους περιορισμούς που οι αθλητικές ομοσπονδίες τούς είχαν επιβάλει, εξομοιώνοντάς τους με τους υπόλοιπους εργαζομένους. Ετσι δεν υπήρχαν πια εθνικοί περιορισμοί για τους αθλητές που ήθελαν να περάσουν τα σύνορα των χωρών εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτι που αργότερα επεκτάθηκε και στις χώρες συνδεδεμένες με την Ε.Ε.
Επιπλέον, κάθε ποδοσφαιριστής που έληγε το συμβόλαιό του μπορούσε πια να μεταπηδήσει σε σύλλογο άλλης χώρας, χωρίς ο τελευταίος να καταβάλει χρήματα στον παλιά ομάδα του παίκτη, κάτι που σήμερα φαντάζει αυτονόητο.
Ετσι δημιουργήθηκαν και οι όροι «κοινοτικός παίκτης», «κοινοτικός β΄ ζώνης» (για όσους προέρχονταν από χώρες συνδεδεμένες με την Ε.Ε.) κ.λπ. Φτάσαμε σε πολλές περιπτώσεις στο άλλο άκρο, όπου ενδεκάδες ολόκληρες παρατάχθηκαν χωρίς ούτε έναν εγχώριο ποδοσφαιριστή, καθώς οι νόμοι της Ε.Ε. απαγορεύουν την επιβολή περιορισμών στις εισαγωγές παικτών.
Βεβαίως, ο ίδιος ο Μποσμάν δεν μπόρεσε να επωφεληθεί ουσιαστικά από την πενταετή δικαστική του μάχη, ενώ κατέληξε να χρεοκοπήσει, να γίνει αλκοολικός, και το 2013 να γίνει ακόμη και τρόφιμος φυλακών για ένα μικρό διάστημα, αφού καταδικάστηκε για επίθεση στη σύντροφό του.
Η δικαστική του νίκη το 1995 τού απέφερε 350.000 ελβετικά φράγκα σε αποζημίωση, αλλά πλέον κανείς σύλλογος δεν ήθελε να τον εντάξει στο δυναμικό του. Οι άλλες επαγγελματικές του προσπάθειες απέβησαν άκαρπες και η κατηφόρα συνεχίστηκε έως και πρόπερσι. Εκτοτε, τα πράγματα στη ζωή του άρχισαν να βελτιώνονται.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης οι Ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές έχουν δώσει φιλικούς αγώνες για την ενίσχυσή του, και τώρα ο 51χρονος κ. Μποσμάν δηλώνει στο BBC «πέρασα σοβαρά προβλήματα, αλλά τώρα αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Το τούνελ φαίνεται να φτάνει στο τέλος του. Τελικά όλοι ωφελήθηκαν από τον νόμο Μποσμάν εκτός από μένα» λέει 20 χρόνια αφότου όλη η Ευρώπη έμαθε το όνομά του. Εχει όμως και η FIFPro τη δική της επέτειο, αφού συμπληρώνει 50 χρόνια από τη σύστασή της, κι ελπίζει να το εορτάσει με μια νομική δικαίωση στον αγώνα της να έχουν ίσα δικαιώματα οι σύλλογοι και οι ποδοσφαιριστές στα συμβόλαια που συνάπτουν, ώστε να μην υπάρχει βαριά ρήτρα για τους παίκτες που τα σπάνε, ενώ οι σύλλογοι να γλιτώνουν ουσιαστικά χωρίς ζημία. Πόσω μάλλον που συχνά οι παίκτες σπάνε τα συμβόλαιά τους επειδή δεν πληρώνονται, κατά την ομοσπονδία τους.
Ο γενικός γραμματέας της FIFPro Τέο Φαν Σέγκελεν δήλωσε την Τρίτη σε διήμερη εκδήλωση της ομοσπονδίας στο Αμστερνταμ για την αθλητική νομοθεσία ότι η καταγγελία που έκανε προ μερικών εβδομάδων η FIFPro στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να αλλάξει άρδην το καθεστώς των μεταγραφών ποδοσφαιριστών, το οποίο και χαρακτήρισε απαρχαιωμένο.
Επιπλέον, η FIFPro ζητεί να κλείνουν τα μεταγραφικά «παράθυρα» του καλοκαιριού πριν από την έναρξη των πρωταθλημάτων, ενώ τώρα κλείνουν στις 31 Αυγούστου. «Η σαπουνόπερα που βλέπουμε κάθε φορά στις τελευταίες εβδομάδες της μεταγραφικής περιόδου προσφέρει στους μεγάλους συλλόγους απίστευτο πλεονέκτημα» είπε ο κ. Φαν Σέγκελεν.
Παρών στην εκδήλωση ήταν και ο κ. Μποσμάν, όπου εξέφρασε το παράπονό του: «Λένε ότι η υπόθεση Μποσμάν ήταν η υπόθεση του αιώνα... όμως δεν είδα κανέναν παίκτη να έρχεται να μου πει ένα ευχαριστώ».