De Sint-Niklaaskerk in Keiem bij Diksmuide was gisterochtend te klein voor de honderden vrienden en kennissen die de begrafenisplechtigheid van Virginie Petit kwamen bijwonen. De 21-jarige studente toegepaste psychologie aan de Katho in Kortrijk werd op 18november aan het jeugdcentrum van Waregem het slachtoffer van de joyrider Benji B. De kerel, die onder invloed van drank en drugs was, verloor de controle over zijn stuur en reed Virginie en haar vriend Dimitri Van Lerberghe aan. De jonge vrouw liep daarbij zware hersenletsels op. Ze overleed vorige zondag. Dimitri Van Lerberghe werd eveneens aangereden en raakte lichtgewond.

Studenten met witte sjaal

De plechtigheid verliep emotioneel, zeker toen het favoriete liedje van Virginie en haar twaalfjarig broertje Robijn door de kerk klonk. Heel wat aanwezigen hadden het ook moeilijk toen de studenten uit haar jaar, die allemaal een witte sjaal droegen, een witte roos in een vaas voor de kist plaatsten.

Het plotse overlijden van Virginie Petit kwam voor haar medestudenten uit het laatste jaar toegepaste psychologie van de Katho heel hard aan.

Allemaal hebben ze alleen maar lovende woorden over voor hun klasgenote. ‘Het slechte nieuws kwam als een vreselijke shock', getuigt Elke Louwagie uit Blankenberge. ‘Vrienden brachten ons via sms op de hoogte van wat gebeurd was. Virginie was een toffe medestudente, iemand die graag lachte.

Naast studentennam ook Luc De Mey, departementsdirecteur van de Katho-Ipsoc, de afdeling waar Virginie les volgde, het woord. ‘Sinds ik directeur werd, is het een jaarlijkse traditie dat ik omstreeks deze periode van het secretariaat een fotoboek krijg met alle studenten. Deze keer was mijn eerste reactie te kijken naar de foto van Virginie. Ik herkende haar meteen. Ik keek er mijmerend naar, hoofdschuddend, met een gevoel van fundamentele onrechtvaardigheid. Ze is en ze blijft voor ons een onvergetelijke herinnering. Ze was een zorgzame en ingetogen jongedame die veel voor anderen betekende.'

In zijn homilie had E.H. Michel Verfaillie het over hoe moeilijk het overlijden van de bescheiden en lieve Virginie te aanvaarden is, en over haar levensdroom om na haar studies jonge mensen met problemen te helpen. ‘Deze jonge vrouw was na een eerder moeizame jeugd helemaal opengebloeid en supergelukkig met haar vriend Dimitri. Ze had geleerd hard te werken en te studeren. Ze hield van de natuur en van de mensen', zei hij.

Op het bidprentje stonden deze aangrijpende woorden in het handschrift van broertje Robijn: ‘Het leven is een roos, elk blaadje een droom, elke doorn een waarheid.'