Vergadertafel psychologie

Blog
'Zeggen is één ding, het neerleggen bij de juiste persoon is iets anders.'

Categorie: Blogs
Door: Chantal Heutink
Gepubliceerd: vandaag 16:14
Update: vandaag 16:29

Al tijden ben ik bezig met het fenomeen ‘ownership’ en onze Executive Director (Michael) écht de leiderschap laten nemen. Hortend en stotend maak ik vorderingen, maar het valt niet mee. In mijn vorige blogs schreef ik hier al over. Bij deze het vervolg op de ontwikkelingen…

Zeggen is één ding, de verantwoordelijkheid neerleggen bij de juiste persoon is iets anders. Ook het non-verbaal tot uiting laten komen is een nieuwe dimensie in het verhaal.

Aan het hoofd
We hebben niet veel kantoorruimte in Kenia. Zodra ik er ben, houd ik kantoor in onze vergaderkamer waarin een langwerpige tafel staat. Automatisch ga ik aan het hoofd zitten, zodat ik goed overzicht heb. Mijn goede vriendin, een HR Manager en coach, adviseerde mij toen ik met haar de issues besprak, om tijdens vergaderingen van plek te wisselen en Michael op mijn plaats te laten zitten.

Follow the leader 
Door aan het hoofd te zitten neem ik automatisch ‘de lead’ en kijken mensen mij aan als er beslissingen genomen moeten worden. Ik durf het bijna niet toe te geven, maar het eerste wat ik dacht: Hoezo? Waarom zou híj aan kop moeten zitten? Oeps, dat is even een heftige confrontatie met mezelf. Er zit behoorlijk wat weerstand. Gelukkig zei mijn vriendin het net voordat ik uit Kenia vertrok, dus kon ik erover nadenken en aan het idee wennen.

Naarmate de weken verstrijken, zie ik steeds meer in: ja deze stap moet ik nemen in het proces. Dit laat namelijk zo duidelijk zien aan het team wie de dagelijkse leiding heeft in Kenia. Men moet niet op mij wachten totdat ik weer terug kom. Ik begin al uit te zien naar de daadwerkelijke uitvoer van dit experiment. Hoe gaat Michael erop reageren? En het team? Wat gebeurt er in en met het groepsproces?

Uur van de waarheid
Het uur van de waarheid. Ik heb vooraf aangegeven dat ik nu graag zie dat hij aan het hoofd gaat zitten. Weerstand alom. Na wat geharrewar is Michael daar gaan zitten. Ik ben links van hem gaan zitten (de kant van de ondersteuning). Het voelt wat vreemd en een andere energie is merkbaar. Michael zit in het begin ook wat onwennig, maar na een tijdje gaat dat over. Ik moet zeggen, het heeft echt z’n voordelen… Welke.

- Ik kan veel beter naar het proces kijken en op basis daarvan zien wat wel/niet goed loopt bij het team en qua aansturing.
- Als er vragen worden gesteld, heb ik tijd om erover na te denken in plaats van primair te reageren.
- Het hoofd moet de leiding nemen, dat betekent dat ik veel minder hard hoeft te werken. Best fijn!
- Ik ben scherper en kan tijdens of naderhand dingen navragen.
- Doordat de wacht niet elke keer wordt gewisseld, is er minder verwarring bij het team.

Ik vind deze dynamiek enorm boeiend en ook erg lastig. M’n handen jeuken bij tijd en wijle en uiteraard trap ik af en toe weer lekker in mijn eigen valkuil. Tja, zo blijf ik leren, vallen, opstaan en nog een keer proberen en nog een keer…

Leave a Reply