Tranen om McDreamy: daarom rouwen we om tv-personages

Er zijn een aantal manieren om mij aan het huilen te krijgen. Een migraine aanval van jewelste, door een boek van John Green onder mijn neus te duwen of door mijn favoriete tv-personages de dood in te jagen (jep, I'm looking at you, Shonda). Aan de verontwaardige reacties te zien ben ik daar niet alleen in. En, goed nieuws voor ons allemaal, dat blijkt ook perfect normaal te zijn.

Nee, we zijn niet allemaal geboren dramaqueens en nee, de reacties van fans zijn geen vorm van simultane massahysterie. Integendeel, het is de normaalste zaak van de wereld om een traantje weg te pinken wanneer je favoriete tv-personage het leven laat.

Psychologische reden
Een studie uit 2014 ontdekte namelijk dat fans van een televisieserie vaak met verdriet achterblijven wanneer één van de personages sterft. Volgens Robert Rowney, een Amerikaanse psychiater, is er een psychologische reden waarom we ons zo kunnen hechten aan fictionele figuren. "De personages vormen een uitweg om even aan de stress en beslommeringen van ons eigen leven te ontsnappen," verklaart hij.

"Door naar televisieshows te kijken, hoeven we even niet aan onze eigen zorgen te denken, maar worden we wel blootgesteld aan alle aspecten van het leven van die personages: hun vrienden, problemen en interesses. Ze zijn vaak zo diep uitgewerkt dat we niet alleen met hen meeleven, maar ook aan hen gehecht raken en ons na verloop van tijd zelfs met de personages vereenzelvigen. Dikwijls zien we een stukje van onszelf terug in zo'n tv-karakter."

Emotionele band
Het is dus niet verwonderlijk dat we ook aangedaan zijn wanneer we een personage, met wie we zo'n emotionele bad hadden, zien sterven. "Uiteraard is er een groot verschil met het verliezen van iemand uit je eigen omgeving," nuanceert Rowney, "maar wanneer je erg begaan bent met een personage uit een televisieshow zal het verlies van die fictionele persoon ook erg reëel aanvoelen."

(Door: Sophie Vereycken)

Leave a Reply