Człowiek współczesny bardziej boi się węży i pająków niż gniazdek elektrycznych czy jeżdżących po ulicach samochodów, choć to raczej one stanowią dziś realne zagrożenie. David Buss w książce „Psychologia ewolucyjna” podaje to jako jeden z przykładów, że wiele naszych lęków, zachowań i preferencji ma swoje korzenie w epoce kamienia. W zrozumieniu, ile wspólnego ma mózg współczesnych ludzi z mózgiem łowców-zbieraczy, pomagają socjologowie, genetycy, prymatolodzy, antropolodzy, archeolodzy i historycy. Istotnych informacji dostarczają także obserwacje i rozmowy prowadzone we współczesnych społecznościach zbierackołowieckich, których życie przypomina egzystencję naszych przodków. Każde z tych źródeł ma swoje wady i zalety – np. te kopalne nie kłamią, ale jest ich mało, a danymi psychologicznymi czy socjologicznymi łatwiej manipulować. By wyciągać ogólne wnioski, trzeba brać pod uwagę badania specjalistów wszystkich dziedzin.

Po pierwsze: przetrwanie

Według tzw. hipotezy łowieckiej głównym impulsem rozwoju człowieka było polowanie, które zapoczątkowało zmiany w biologii, zachowaniu i życiu społecznym. Jedzenie mięsa zmodyfikowało budowę układu pokarmowego (inne naczelne nie mają jelit cienkiego i grubego), przyczyniło się do wzmocnienia szkliwa zębów i zapewniło organizmowi potrzebne do dobrego funkcjonowania witaminy A i B12.