Dat heeft de Amerikaanse feministe Camille Paglia (66), zelf emeritus professor humaniora, gezegd in een radio-interview. Uit politieke overwegingen worden gebeurtenissen in de kinderjaren die verband kunnen houden met homoseksualiteit niet onderzocht, hekelt Paglia het 'psychologisch establishment'.

“Iedere homoseksuele persoon die ik ken, draagt een soort jeugddrama met zich mee. Er is iets gebeurd waarover wij vandaag niet meer mogen spreken”, aldus Paglia in een interview met de conservatieve radiopresentator Dennis Prager. Zij herkent bepaalde patronen die in haar eigen biografie en die van andere lesbische vrouwen voorkomen.

Volgens haar is er “geen greintje bewijs” dat mensen vanaf hun geboorte homoseksueel zouden zijn. Homoseksualiteit is een "adaptatie" aan bepaalde omstandigheden, aldus Paglia.

De duidelijkste patronen zijn volgens haar herkenbaar bij homoseksuele mannen. Die hadden als kind vaak een sterkere band met hun moeder dan hun vader en tegelijkertijd was er sprake van afstand tussen vader en moeder. De moeder heeft daardoor de zoon als gelijke of als vriend benaderd, als de eigenlijke zielsverwant. Dat kan zich op verschillende manieren uiten. De bandbreedte kan daarbij uiteenlopen van discreet tot theatraal, aldus Paglia.

Vandaag mogen deze invloeden uit de kindertijd niet meer onderzocht worden. Zelfs de vraag ernaar geldt als ‘homofoob’, aldus Paglia. “Het psychologische establishment heeft zichzelf uitgeschakeld. De hoogontwikkelde psychoanalyse uit de jaren zeventig is helemaal verdwenen. Het is nu alleen nog maar politiek. Feministen helpen zichzelf bankroet door hun kinderen naar de beste opleidingen te sturen waar alleen nog een politieke manier van analyseren wordt gedoceerd.

Alles van de mens ‘is van buiten opgelegd door een externe kracht’. ‘Wij worden onderdrukt.’ Het is een zieke en stompzinnige manier om naar de menselijke psychologie te kijken”.