Akıllı bir ağaca döndüm. Tek farkım, benim hareket etmem için rüzgar yerine insanlara ihtiyacım olması. Çok değil bir yıl önce çınar olmayı istemiştim. Acaba bir ağacın aklı var mıdır? O da acı çeker mi? Dalları acır mı? Aslında güç olan diğer insanların ağaç olmaması...†Bu sözler bedenini hareket ettiremeyen ve herşeye rağmen hayata sımsıkı tutunan ALS hastası Beyhan Gökbulut'a ait.
Sosyal medyada buz dolu bir kovanın baş aşağı döküldüğü videolarla dikkatimizin çekildiği ALS hastalığıyla yaklaşık iki yıldır mücadele eden ve hasta yatağında kalem tutamadığı elleriyle eser çıkarmayı başaran Gökbulut, bizlere azmin ve inancın bir insana neler yaptırabileceğini gösteriyor. Gözlüğüne taktığı cihazla başını hareket ettirerek duvardaki asılı harflerin üzerinde gidip gelen ışıkla çevresindekilerle iletişim kuran Gökbulut'a kitabının hazırlık sürecinde de bir grup öğrenci yardım etmiş. Bu yolla dokuz ay gibi kısa sürede “Birer Birer Terk Ettiler†isimli kitabı hazırlayan Gökbulut, bir sabah uyandığında tanıştığı hastalıkla geçirdiği günlerini okurlarıyla paylaşıyor. Gökbulut “Çocuklara çok şey borçluyum. Onlar olmasa bu kitap da olmazdı. Buraya gelmeye devam ederlerse bu kez günlük yaşamımı konu edinen bir kitap yazmayı istiyorum†diyor.
KİTAP YAZMAKTAN VAZGEÇMEDİ
Malatya'da özel bir dersanede yıllarca İngilizce öğretmenliği yapan ve burada evlenerek bir kız çocuğuna sahip olan Beyhan Gökbulut, emekli olduktan sonra psikoloji bölümü okumaya vermiş. Bir yıl boyunca üniversite sınavlarına hazırlanan Gökbulut, İstanbul Ticaret Üniversitesi Psikoloji Bölümü'nü kazanarak bu hayalini gerçekleştirmeyi başarmış. Elindeki para sadece bir yıl öğrenim görmesine yeten ve bu nedenle ilk sene çok çalışarak yüzde 100 başarı bursu kazanan Gökbulut, ikinci sınıfa başladığı sırada sağ elindeki uyuşmayla tanışmış ALS ile.
Hızla diğer bölgelerine ilerleyen hastalığı şimdi sadece bakışlarını oynatmasına izin verse de o kitap yazma isteğinden hiçbir zaman vazgeçmemiş. 29 Mayıs Üniversitesi hocalarından Zeliha Babayiğit'in öğrencileri ona yardımcı olması için harekete geçirmesi Gökbulut'un kitabını hazırlamasında en büyük yardımcısı olmuş.
AZÄ°M VE KARARLILIÄI BÄ°ZÄ° ETKÄ°LEDÄ°
Beyhan Gökbulut'a kitabını hazırlık sürecinde psikoloji bölümünde okuyan öğrenciler yardımcı olmuş. Leyla Arslan, Zeynep Demir ve Üneyse Akkuş bunlardan bazıları. Gönüllü olarak Gökbulut'un evine giderek kitabın hazırlanmasına yardımcı olan öğrenciler “ Bu projeye ilk etapta çok kalabalık bir arkadaş grubuyla başladık. Zamanla zorlanıp aramızdan ayrılan arkadaşlarımız oldu. Sadece psikoloji bölümü öğrencileri olmamızdan ötürü değil insan olarak bu süreçte çok şey tecrübe ettik. Burada ömür boyunca unutamayacağımız şeyler öğrendik. Beyhan abla bize, güçlükler karşında nasıl davranmamız gerektiğini ve hiçbir zaman umutsuzluğa kapılmadan azim ve kararlılıkla neleri başarabileceğimizi gösterdi†şeklinde konuşuyorlar.
En büyük destekçisi eski eşi
Gökbulut'un eski eÅŸi Ä°lker Ä°yidoÄŸan ise her gün ona kitap okumaya geliyor. Kütüphanesindeki kitapları öğle saatlerinde gelerek Gökbulut'a okuyan Ä°yidoÄŸan “Beyhan Hanım kitaplardan asla kopamaz. O sürekli bir ÅŸeylerle meÅŸgul olur, boÅŸ duramaz. Sürekli kafasında projeleri vardır. Tüm hayatını da projelerle geçirirdi. Onları hemen eyleme dönüştürürdü. Emekli olduktan sonra da boÅŸ duramadı ve psikoloji bölümü okumaya karar verdi†diyor. Gökbulut'un, kızları Bihter'le de arkadaÅŸ gibi olduklarını söyleyerek “Aralarında çok güçlü bir baÄŸ var. Bihter önce bu durumu kabullenmekte güçlük çekti. Åu an üniversitede sinema bölümünde okuyor ve hayatını en mutlu geçirmesi gereken dönemde annesinin bu durumuyla karşı karşıya kaldı. Ama ÅŸu an her ikisi de bu durumu kabullendi. Beyhan hanım ülke gündemini yakından takip ettiÄŸi için beraber televizyon izliyorlar. HoÅŸca vakit geçiriyorlar†ifadesinde bulunuyor. Ä°yidoÄŸan, Gökbulut'un halinden hiçbir zaman ÅŸikayetçi olmadığını ve her zaman “Bu halimle daha neler yapabilirim†diye düşündüğünü de sözlerine ekliyor.
Åükretmeyi öğrendik
Gökbulut'a kitabın hazırlık sürecinde yardımcı olan öğrenciler onunla iletişime geçtiklerinde tüm sıkıntılarının gittiğini söylüyor. Duvarda asılı alfabe tablosunda Gökbulut'un hareketleriyle harfleri çözümleyen ve daha sonra da onu yazıya döken öğrenciler “Tablodan harfleri takip etmek bir zaman sonra göz yorgunluğa neden olduğu için arkadaşlarımızla nöbetleşe çalışıyorduk. Bazen gelip hiçbirşey yazamadan gittiğimiz zamanlar da oluyordu ama Beyhan Hanım her koşulda mutlu olurdu†diyorlar. Gökbulut'un kitapta kullandığı edebi dilin de kendilerini çok etkilediğini söyleyen öğrenciler hayatta şükredecek çok şeyin olduğunu öğrendiklerini söylüyorlar.