Arme kinderen in Kenia dromen dagelijks over een betere wereld

BILTHOVEN - Sophie Knape, vierdejaarsstudente Sociale Psychologie aan de Universiteit van Amsterdam en opgegroeid in Bilthoven is terug uit Kenia. In de grootste sloppenwijk van de hoofdstad Nairobi werkte ze twee weken op de Kibera Girls Soccer Academy.
Wat ooit begon als een sportschool voor meisjes is nu een basisschool met 130 leerlingen. Via de reisorganisatie Millennium Travels kwam ze in contact met Abdul Kassim. Abdul, zelf opgegroeid in de sloppenwijk en oprichter van de school, bracht Sophie in contact met zijn leerlingen en zijn werk: “Die kinderen hebben niets. Om het ijs te breken vroeg ik wat ze hadden gegeten voor ontbijt. Ze vertelden dan dat ze geen ontbijt hadden gehad. Of ik vroeg welke films ze leuk vonden. Dan bleek dat ze in hun hele leven nog maar één film hadden gezien. Een meisje zei dat haar lievelingsfilm een horrorfilm was. Op mijn vraag of dat niet veel te eng was, antwoordde ze dat ze het wel gewend was dat mensen werden vermoord.”
Sophie gaf workshops aan de kinderen: “Ik vroeg wat hun dromen waren. Deze kinderen droomden ervan om iemand te kunnen helpen. Ook antwoordden ze op die vraag dat ze later graag iets voor een ander zouden willen betekenen. Dat was een echte ‘eye-opener’ voor mij. Ik denk dat als je deze vraag aan Nederlandse kinderen stelt, er hele andere reacties komen.”
De Kibera Girls Soccer Academy was geen toevallige reisbestemming. Sophie: “Ik wilde me met deze reis verdiepen in de zogenoemde VN Millenniumdoelen. En dan met name in het doel dat zich richt op het bereiken van universeel basisonderwijs. Omdat ik later met kinderen wil gaan werken leek dit project mij ook een mooie aanvulling op mijn studie.”
De Millenniumdoelen zijn acht kerndoelen (zie kader) die de Verenigde Naties in 2000 hebben vastgesteld in een poging de grote wereldproblemen op te lossen. Het plan werd door 189 landen ondertekend. Het streven was om in 2015 de meeste doelen klaar te hebben. Dit is niet gelukt.
Sophie vindt dat de doelen te algemeen zijn geformuleerd. “Hoe kun je wereldwijd naar basiseducatie streven als bijvoorbeeld alleen al in Amerika ‘home-scholing’ nog is toegestaan?” Natuurlijk heeft ze zich ook afgevraagd of haar bijdrage in Kenia geen druppel is op de gloeiende plaat. Maar niets doen is volgens haar geen optie: “Ik ben ervan overtuigd dat investeren in onderwijs goed ontwikkelingswerk is. Een goede opleiding is zo essentieel voor de toekomst van een kind en dus ook voor de toekomst van zijn of haar land. Dat het echt zo werkt heb ik nu gezien door het werk van Abdul Kassim en die ervaring pakt niemand mij meer af.”

Leave a Reply