Wielu ludzi sądzi, że zabić może tylko ktoś niespełna rozumu. Szasz pisze: kiedy ktoś mówi o chorobie psychicznej, normą, od której pochodzi dewiacja, jest jakiś standard p s y c h o – s p o ł e c z n y  lub  e t y c z n y (Szasz, Mit choroby psychicznej, za: Przełom w psychologii, red. K. Jankowski, 1978). Ta oczywista oczywistość oznacza również, że chorobą psychiczną określamy coś, co przekracza nasz horyzont rozumienia. Np. ja potrafię zrozumieć zabójstwo bez żadnych problemów, ale gwałt jest już dla mnie niezrozumiały. Zawsze, gdy słyszę o gwałcie, myślę sobie ”pojeb jakiś”.  Cokolwiek ten brak empatii oznacza, miejmy nadzieję, że nie jestem przyszłym zabójcą…

Mamy problem z Breivikiem. Ponieważ maksymalna kara orzekana w Norwegii wynosi 21 lat (co bardzo oburza polskich prostaczków i barbarzyńców, którzy chętnie obcinaliby głowy swoim wrogom politycznym, a też z miłą chęcią podyskutują o podtapianiu podejrzanych o ”terroryzm”- ”czy ja, gdyby mi córkę, żonę i kochankę…”) próbowano z tego rosłego nordyka zrobić schizofrenika, paranoidalnego oczywiście, ponieważ wtedy mógłby dostać dożywocie w psychuszce. Mamy więc wielki problem gdzie kończy się ”paranoja polityczna”, akceptowana społecznie (co widać u Kłamczyków- Smoleńczyków), a zaczyna paranoja kliniczna. O tym miał oczywiście decydować lekarz, to tak jak kiedyś Bóg. Na szczęście może on zmienić zdanie. (Inna sprawa, że w Norwegii kara może być przedłużana, jeśli więzień stanowi niebezpieczeństwo dla społeczeństwa- cokolwiek to znaczy).

Najpierw było ich dwóch- wydali opinię, że Breivik jest niepoczytalny. Breivik zaprzeczał i zaprzecza do dzisiaj, co nie jest jednak ważne (”każdy wariat tak mówi”). Sama instytucja ”niepoczytalności” jest wielce problematyczna i zwyczajnie ”uwikłana” społecznie. W USA np. (o czym pisze ostatni ”Przekrój”, jakże pięknie padający pod naszym, czerwonym sztandarem) zabójcę, który ma IQ poniżej70, a więc jest szympansem, skazać na śmierć nie można, ponieważ uznaje się go za upośledzonego. (”Przekrój” pisze to w kontekście manipulacji wynikami testów przez pewnego psychologa, który niejako skazywał na śmierć morderców- sam tekst zaczyna się naiwnym: Wydawało się, że czasy, w których psychologia i medycyna stały na straży eugeniki i uzasadniały eliminację ”niepotrzebnych” jednostek ze społeczeństwa, mamy od dawna za sobą. Jednak w USA nauka ta nadal wprzęgnięta jest w państwową machinę zabijania. Tak jakby tylko zabijanie było tutaj problemem, a nie w ogóle uwikłanie psychologii i psychiatrii, a więc nauk, które nie mogą pozwolić sobie na ”niewiedzę” ze względu na prestiż, w decyzje sądowe. Co oczywiście rodzi patologie).

Na wezwanie sądu inni biegli przybiegli i ogłosili, że oskarżony jest całkiem normalny. Przybiec musieli, albowiem ogłoszenie Breivika czubkiem wywołało niepotrzebne kontrowersje. Czy decydowały tutaj kryteria diagnostyczne, czy zapotrzebowanie społeczne- oto jest pytanie, które warto zadać, nawet jeśli nie posiada się wystarczającej wiedzy. Chodzi tu o rolę psychiatrii i jej nadużycia. No chyba, że żyjemy w najwspanialszym ze światów…

Czy wykluczanie faszystów za pomocą diagnozy psychiatrycznej ma swoje dobre strony? Być może. Ale być może ma też złe. Czy następni w kolejce do lekarza będą inni odbiegający od ”normy”? Co jeśli pogląd, że rynki finansowe rządzą światem, będzie kwalifikował do leczenia? (Nawet jeśli to tylko metafora, a paranoicy tego nie rozróżniają).

Przypisywanie choroby psychicznej swoim wrogom politycznym jest czymś normalnym wśród ludu antysmoleńskiego. Każda wiara może być uznana za obłęd, a z wiarą mamy tu do czynienia. Jest to wyraz bezsilności. Nie dziwię się jej zresztą. Moim zdaniem w ogóle zbytnie zainteresowanie tym tematem oznacza obsesję. Jeśli należy leczyć Breivika i Smoleńców, to Antysmoleńców, którzy wydają gazety ”lub czasopisma”, które w połowie ”tylko o jednym” (vide: ostatni Newsweek, który właśnie dlatego nie pada, jak ś.p towarzysz Przekrój), chyba również…

(Brak ocen)

 Ładowanie ...

<!---->