ΝΙΟΥ ΧΕΪΒΕΝ, ΗΠΑ. Την παραίτησή της υπέβαλε η υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Γέιλ, Ερικα Χριστάκη, εξαιτίας του σάλου που προκάλεσε μήνυμά της, στο οποίο καλούσε τους φοιτητές να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να ντύνονται όπως αυτοί επιθυμούν στη γιορτή του Χαλοουίν, αμφισβητώντας την εμμονή του πανεπιστημίου για πολιτική ορθότητα.

Παρότι το αρχικό μήνυμα της δρος Χριστάκη υπήρξε αμφίσημο, καλώντας στα τέλη Οκτωβρίου τους φοιτητές να τολμήσουν ενδυματολογικά «γινόμενοι εν ανάγκη προσβλητικοί», η προτροπή της θεωρήθηκε έκκληση σε εκδηλώσεις ρατσισμού και σεξισμού από μέρος του φοιτητικού σώματος. Οι έντονες διαμαρτυρίες που ακολούθησαν, οδήγησαν εντέλει στην παραίτηση της δρος Χριστάκη και την αποχώρηση του συζύγου της, καθηγητή Ν. Χριστάκη, για εξάμηνη εκπαιδευτική άδεια.

«Επίδειξη αναισθησίας»

Στα μέσα Οκτωβρίου, η Επιτροπή Διαπολιτισμικών Θεμάτων του πανεπιστημίου προειδοποίησε τους φοιτητές σε μήνυμά της ότι η εμφάνισή τους στη γιορτή του Χαλοουίν με κοστούμια «πολιτισμικής αρπαγής» ή «πολιτιστικής παραπλάνησης», όπως τουρμπάνια, ινδιάνικα φτερά, φούμο στο πρόσωπο ή χιουμοριστικές εκδοχές τοπικών εθνικών ενδυμασιών, θα αποτελούσε επίδειξη πλήρους αναισθησίας.

Η ατυχής πρωτοβουλία της δρος Χριστάκη συνέπεσε με την αποκάλυψη ότι το Σαββατοκύριακο εκείνο, αδελφότητα φοιτητών του Γέιλ απέκλεισε Αφροαμερικανίδες από πάρτι που είχε διοργανώσει.

Παρά τις προσπάθειες της δρος Χριστάκη να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, φοιτητικοί σύλλογοι επέμειναν ότι το μήνυμά της αποτελεί ρατσιστική έκκληση, υπογραμμίζοντας ότι σε ένα μικρό πανεπιστήμιο όπως το Γέιλ, που απαρτίζεται ως επί το πλείστον από γόνους βαθύπλουτων αμερικανικών οικογενειών, η ευαισθησία του διδακτικού προσωπικού απέναντι στις μειονότητες έπρεπε να είναι ιδιαίτερα οξεία.

Η δρ Χριστάκη δίδασκε ψυχολογία, ενώ τα τελευταία χρόνια ανέλαβε τον απαιτητικό ρόλο της υποδιευθύντριας του κολεγίου Σίλιμαν, ένα από τα δώδεκα του Γέιλ, ως υφισταμένη του συζύγου της, Νικόλα Χριστάκη, ιατρού και καθηγητή Κοινωνιολογίας.

Σε ανοιχτή επιστολή τους, περίπου εβδομήντα μέλη του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου Γέιλ εξέφρασαν «τη στήριξή τους στο δικαίωμα της Ερικας και του Νικόλα Χριστάκη να εκφράζονται ελεύθερα».
Δεύτερη ανοιχτή επιστολή, όμως, που συγκέντρωσε πολλαπλάσιες υπογραφές, εξέφραζε την αλληλεγγύη του διδακτικού προσωπικού στις ανησυχίες του φοιτητικού σώματος για τον ενδημικό «ρατσισμό και την υποβάθμιση της διαφορετικότητας», χωρίς ωστόσο να αναφέρεται ευθέως στο ζεύγος Χριστάκη.

Σε επιστολή της προς την εφημερίδα Washington Post, η δρ Χριστάκη έγραψε: «Νιώθω μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση προς τους φοιτητές μου, αλλά ανησυχώ, καθώς εκτιμώ ότι το κλίμα στο Πανεπιστήμιο Γέιλ δεν ευνοεί τον εποικοδομητικό και πολιτισμένο διάλογο και την αμφισβήτηση των κείμενων αξιών, που απαιτούνται για την επίλυση των καυτών κοινωνικών προβλημάτων της εποχής μας».