Το σενάριο θυμίζει την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Farenheit 451», αλλά στη θέση της λογοτεχνίας βρίσκεται η τέχνη. Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 2052. Τα μουσεία είναι ένας ξεπερασμένος θεσμός για την ανθρωπότητα, και o μόνος τρόπος να διασωθούν κάποια από τα έργα είναι μέσα από τη μνήμη των ανθρώπων που τα αγάπησαν και μπορούν να τα περιγράψουν στους άλλους.
Απομνημόνευση
Με αυτό το νοητικό τέχνασμα η Tate στο Λίβερπουλ ζήτησε από τους θεατές της έκθεσης «Works tο Know By Heart. An Imagined Museum», που περιλαμβάνει 76 μικρά διαμάντια, επιλογές από τη συλλογή της, εκείνη του Κέντρου Πομπιντού στο Παρίσι καθώς και του ΜΜΚ στη Φρανκφούρτη, να «απομνημονεύσουν» τα έργα με τα οποία συνδέθηκαν. Το εγχείρημα ξεκίνησε τον Νοέμβριο και μέχρι στιγμής η συμμετοχή είναι αθρόα. Στα μέσα Φεβρουαρίου οι αίθουσες θα αδειάσουν εντελώς από τα εκθέματα και στη θέση τους –κυριολεκτικά– θα μπουν για δύο ημέρες επιλεγμένοι θεατές, οι οποίοι θα «αφηγηθούν» τα έργα στο κοινό. Πρόκειται για εντελώς πρωτότυπη έκθεση και δράση που θα μεταφερθεί στο Παρίσι και στη Φρανκφούρτη μέσα στο 2016.
«Τόσο εμείς όσο και οι επιμελητές είμαστε εξαιρετικά ενθουσιασμένοι από την ανταπόκριση του κόσμου», λέει στην «Κ» η Αλισον Κόρνμελ από την Tate. «Αρχικά δεν ήμασταν σίγουροι ότι το κοινό θα αγκαλιάσει την προσπάθεια. Ομως μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμπληρώνουν μια ειδική αίτηση για να δηλώσουν συμμετοχή, έχοντας ήδη επιλέξει κάποιο έκθεμα. Στη συνέχεια τους καλούν οι επιμελητές του μουσείου και διοργανώνουν μαζί τους ειδικά σεμινάρια. Σε αυτά οι συμμετέχοντες αποφασίζουν με ποιον τρόπο θα περιγράψουν το αγαπημένο τους έργο. Δεν είναι μόνο μέσα από λόγια. Υπάρχει η μουσική, η ποίηση, ο χορός, η περφόρμανς. Θα πάρει μέρος, λ.χ., ένα ολόκληρο μουσικό σύνολο. Ετσι, το αποτέλεσμα θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για εκείνους που θα έρθουν στο τελευταίο διήμερο για να “δουν” την έκθεση μέσα από την αναπαράσταση».
Ολα τα έργα του αφιερώματος δημιουργήθηκαν μετά το 1945 από γνωστούς καλλιτέχνες, όπως ο Αντι Γουόρχολ, η Μπρίτζετ Ράιλι, ο Νταν Φλάβιν, η Σίντι Σέρμαν, ο Τζόρτζιο Μοράντι, ο Λούτσιο Φοντάνα, κ.ά. Καθώς δεν είναι μονάχα ζωγραφική, αλλά φωτογραφία, βίντεο και εγκαταστάσεις, οι θεατές έχουν δύσκολη δουλειά μπροστά τους.
Διήμερο αφήγησης
«Στις 20 και στις 21 Φεβρουαρίου θα συγκεντρωθούν στο μουσείο οι επιλεγμένοι θεατές. Το έχουμε οργανώσει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να ξεκινήσει η αφήγηση μπροστά από ένα έργο και να συνεχιστεί σταδιακά σε όλη την έκθεση, καθώς ο ένας θα δίνει τη σκυτάλη στον επόμενο», μας εξηγεί η Αλισον Κόρνμελ.
«Νομίζω ότι το χρησιμότερο συμπέρασμα είναι η δίψα του κοινού για μια νέα θέαση, στην οποία δεν θα είναι παθητικός δέκτης αλλά ενεργό στοιχείο. Επίσης έχει πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ότι κάποιος παίρνει την ευθύνη να μιλήσει δημόσια γι’ αυτό που του αρέσει, να το υπερασπιστεί, λες και το αντικείμενο του πόθου του θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης», τονίζει στην «Κ».