Το ιστορικό νυχτερινό μαγαζί αναβιώνει στο πρώην «Messiah» από τον Αργύρη Παπαργυρόπουλο, ο οποίος το απέκτησε στα μέσα του ’70. Μιλήσαμε μαζί του για τις εποχές που οι πορτιέρηδες υποδέχονταν την καλή κοινωνία ντυμένοι με σιρίτια, αγαπημένο πιάτο ήταν το σατομπριάν και το Κολωνάκι ήταν το επίκεντρο της κοσμικής ζωής της πόλης.

Θυμάμαι εκείνη την εποχή σαν παραμύθι», μου λέει ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος ένα μεσημέρι στο χώρο του πρώην «Messiah» στο Κολωνάκι, όπου τώρα αναβιώνει η «Αθηναία». Το ιστορικό μαγαζί, γνωστό και ως «κοσμική υπόγα», λειτουργούσε από τη δεκαετία του ’40 ως «Miami» και μετονομάστηκε το ’60 σε «Αθηναία». Ο Παπαργυρόπουλος το απέκτησε στα μέσα του ’70, για να συνεχίσει να γράφει τη δική του ιστορία στη νυχτερινή Αθήνα με τα «Αστέρια» (τα οποία τα πρώτα χρόνια ονομάζονταν «Αθηναία» ).

Το «παραμύθι» της «Αθηναίας» ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60 με τη σύσταση των σωματείων Το Χρυσό Κλειδί και Όμιλος Αθηναίων, τα οποία συγκέντρωναν την καλή κοινωνία με τη δραστήρια κοσμική ζωή. Το υπόγειο στη στοά της οδού Πανεπιστημίου 6 έγινε το στέκι τους, το οποίο γοήτευε τον Παπαργυρόπουλο πριν το αποκτήσει.

Μέχρι να φτάσει εκεί, είχε σκληραγωγηθεί στο «Χρυσό Κριάρι» του Μεταξουργείου («Πουλούσαμε πίπερμαν και κονιάκ χύμα, και το πρωί φώναζα μαραγκό για να κάνει επισκευές μετά τις φασαρίες» ), στο «Jockey» των Εξαρχείων όπου σύχναζε ο αμερικανικός στόλος που στάθμευε στον Πειραιά από το Βιετνάμ («Έπρεπε να είσαι πολύ μάγκας για να επιβιώσεις εκεί, αλλά βγάζαμε χρυσά λεφτά» ) και στο «Πρόσωπο» στην εθνική, όπου τραγουδούσε ο Γαβαλάς.

Περνώντας από το σκληρό νυχτερινό underground στο... φλώρικο Κολωνάκι («Υπήρχαν αυστηρές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις περιοχές τότε» ), ο Παπαργυρόπουλος αναγκάστηκε να βάλει γραβάτα, όπως το επέβαλλε ο ενδυματολογικός κώδικας και οι θαμώνες της «Αθηναίας», αλλά είχε επιλέξει σε ποιο νυχτερινό στρατόπεδο ήθελε να κινηθεί: «Με τρόμαξαν οι άνθρωποι από τα μεγάλα τζάκια όταν πρωτομπήκα εκεί. Και σκέψου ότι είχα ζήσει καταστάσεις “κίνδυνος θάνατος” στο Μεταξουργείο, στα Εξάρχεια και στην Εθνική! Θα έπαιρνα όμως ή τον έναν ή τον άλλο δρόμο».

«Με τρόμαξαν οι άνθρωποι από τα μεγάλα τζάκια όταν πρωτομπήκα στο Κολωνάκι. Και σκέψου ότι είχα ζήσει καταστάσεις “κίνδυνος θάνατος” στο Μεταξουργείο, στα Εξάρχεια και στην Εθνική! Θα έπαιρνα όμως ή τον έναν ή τον άλλο δρόμο».

Ο κόσμος της «Αθηναίας» τον είχε συνεπάρει: «Μου άρεσε η ποιότητα, η καλαισθησία, οπότε ακολούθησα αυτή την πορεία. Ήμουν πάντα ένα καλοβαλμένο παιδί, μου άρεσε το καλό ντύσιμο, είχα ταξιδέψει όταν δούλευα στα καράβια στο εξωτερικό και είχα δει όμορφα μαγαζιά. Βρέθηκε, λοιπόν, η ευκαιρία να αποκτήσω την “Αθηναία” και μπόρεσα να την κρατήσω στο ίδιο επίπεδο που τη βρήκα. Εκεί, όπως και στα επόμενα μαγαζιά που είχα, ξόδευα όλα τα λεφτά στο χώρο. Η φιλοσοφία μου ήταν πάντοτε να προσφέρω στον πελάτη, ώστε να μπορώ να παίρνω χρήματα από αυτόν».

Από την παλιά «Αθηναία», ο Παπαργυρόπουλος θυμάται διάφορες ιστορίες: το ζεϊμπέκικο που χόρεψε ένα βράδυ ο μεγάλος κοσμικός της εποχής, ο αντικέρ Κώστας Χαριτάκης, προκαλώντας τη δυσφορία των πελατών, που φοβήθηκαν ότι θα γίνει το μαγαζί «σκυλάδικο»· το πώς έπεισε τον Γιώργο Κατσαρό να βάλουν μπουζούκι στην ορχήστρα, τοποθετώντας τον μουσικό πίσω, στη θέση του μπάσου, και φέρνοντας το μπάσο μπροστά· τη θριαμβευτική σεζόν που έκανε στις αρχές του ’80 η Αλέκα Κανελλίδου («Όταν μου την πρότειναν, αγόρασα όλες τις κασέτες της, κάθισα μόνος στο μαγαζί για να τις ακούσω και είπα “Αυτή η γυναίκα θα σκίσει εδώ”» )· τον κυρ-Παναγιώτη τον πορτιέρη που υποδεχόταν με πειράγματα τον κόσμο φορώντας στολή με σιρίτια. τη βραδιά ενός black tie πάρτι του Χαριτάκη, που τον οδήγησαν στο αυτόφωρο για καταπάτηση του ωραρίου και μαζεύτηκαν στο τμήμα όλοι οι κοσμικοί για να διαμαρτυρηθούν.

«Όταν μου πρότειναν την Κανελλίδου, αγόρασα όλες τις κασέτες της, κάθισα μόνος στο μαγαζί για να τις ακούσω και είπα “Αυτή η γυναίκα θα σκίσει εδώ”»

Μπορεί ο κόσμος να μη βγαίνει πια να διασκεδάσει φορώντας σμόκιν, τουαλέτες και διαμαντικά, όμως η μόδα κάνει κύκλο. Ο Παπαργυρόπουλος αναβίωσε την «Αθηναία» γι’ αυτόν τον κόσμο που θέλει να βάλει ένα σακάκι («Τα βλέπεις σήμερα όλα τα νεαρά παιδιά με τα σκουφιά»! ), να ακούσει χαμηλά μουσική (στην τωρινή «Αθηναία» τραγουδάει ο Δάκης ), να χορέψει μπλουζ και να δοκιμάσει πιάτα της παλιάς αστικής κουζίνας, όπως η αντρεκότ με σος Καφέ ντε Παρί (που τη φτιάχνει ο Βασίλης Κωνσταντινίδης των Idols! ), η σφυρίδα και το παγωτό Αλάσκα. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για να δοκιμάσουμε ένα κλασικό αρνάκι φρικασέ, και για να μπούμε στο κλίμα πήραμε να ξεφυλλίσουμε ένα μικρό άλμπουμ με φωτογραφίες της εποχής...

Flash back στην Αθηναία των '70s