H κυβέρνηση πριν από τρεις εβδομάδες ανέλαβε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει ένας «εθνικός κοινωνικός διάλογος» για την παιδεία που θα περιλαμβάνει όλους τους χώρους, από το νηπιαγωγείο ως το διδακτορικό. Ένας διάλογος που θα γινόταν σε τρία επίπεδα: με μια 36μελή εθνική επιτροπή διαλόγου, το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας (ΕΣΥΠ) και την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων κ. Γαβρόγλου πήρε όντως πολύ θερμά το θέμα του εθνικού διαλόγου και ξεκίνησε να συγκροτεί ατζέντα και υποεπιτροπές. Από τα πρώτα θέματα στην ατζέντα αυτή του εθνικού διαλόγου –και μάλιστα κάτω από τον τίτλο «Δημοκρατικές αξίες»- ήταν και το «αυτοδιοίκητο» των Πανεπιστημίων. Ένα θέμα κομβικό που έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθότι έχει να κάνει με τη διοίκηση των Πανεπιστημίων.
Από την άλλη, ο κ. Φίλης ως υπουργός είχε πει την Δευτέρα στη Βουλή ότι η κυβέρνηση δεν θα απεμπολήσει το νομοθετικό της καθήκον όσο διεξάγεται ο εθνικός διάλογος. Θα φέρνει νομοθετήματα στη Βουλή που έχουν να κάνουν με «επείγουσα, άμεσα και διαδικαστικά ζητήματα». Παρ’ όλα αυτά, όπως ανέφερε η αναπληρώτρια υπουργός κ. Αναγνωστοπούλου στη σύνοδο των πρυτάνεων, ετοιμάζεται να φέρει άμεσα νομοσχέδιο για τη λειτουργία των ΑΕΙ (τρόπος διοίκησης, εκλογή πρύτανη συμμετοχή σε συλλογικά όργανα κλπ). Θεωρεί όντως το Υπουργείο αυτά τα θέματα –τα οποία αποτελούν μόνιμο σημείο τριβής στα Πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια - «επείγοντα» και «διαδικαστικά» ή απλά κοροϊδεύει τον κόσμο; Δεν είδε ότι αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα της ατζέντας του εθνικού διαλόγου; Πώς να νιώθουν άραγε τα 36 μέλη της επιτροπής εθνικού διαλόγου - έστω κι αν η συντριπτική πλειοψηφία είναι «ομοϊδεάτες» του Υπουργού- από αυτό το άδειασμα που τους κάνει;
Το να φέρει η κυβέρνηση το νομοσχέδιο για τη διοίκηση των ΑΕΙ στη Βουλή χωρίς να έχει περάσει -έστω και για τα μάτια του κόσμου- από τον εθνικό διάλογο, είναι σαν να πατάει το κουμπί για την ανατίναξη του εθνικού διαλόγου. Θα μπορούσε κάλλιστα για 1-2 μήνες να το βάλει στο τραπέζι του εθνικού διαλόγου κατά προτεραιότητα, αν τόσο πολύ βιάζεται να ξανακυριεύσει ο κομματισμός τα Πανεπιστήμια («εκδημοκρατισμό» το ονομάζει). Δεν ξέρω τι θα κάνουν τα άλλα κόμματα, αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο το Ποτάμι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε αυτό το θέατρο σκιών όπου στο προσκήνιο υποτίθεται ότι θα διεξάγεται ένας εθνικός διάλογος και στο παρασκήνιο –στις σκιές δηλαδή- η κυβέρνηση θα περνάει αυτούσιες τις θέσεις της παρακάμπτοντας τη διαδικασία του εθνικού διαλόγου.
Αυτό σημαίνει είτε ότι ο εθνικός διάλογος είναι βιτρίνα για να δίνει άλλοθι σε προειλημμένες αποφάσεις ή ότι η διαδικασία του εθνικού διαλόγου είναι άχρηστη, καθότι ο όποιος διάλογος θα γίνεται μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών όταν η κυβέρνηση φέρνει τα νομοσχέδιά της. Και τα δύο τινά όμως καταλήγουν στο ότι ο εθνικός διάλογος τορπιλίζεται από τέτοιες ενέργειες που τον απαξιώνουν και τον καθιστούν διακοσμητικό. Κρίμα για όσους πίστεψαν σε αυτόν και βλέπουν πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις την ίδια την κυβέρνηση να τους διαψεύδει.
*Ο κ. Γιώργος Μαυρωτάς είναι βουλευτής του Ποταμιού και υπεύθυνος του τομέα Παιδείας.