Kolekcjonerstwo to zwykle autentyczna pasja. Mąż ma wciągające zajęcie, wiążą się z nim kontakty z innymi kolekcjonerami i określona wiedza. Dzięki temu jest być może człowiekiem szczęśliwszym od tych, którzy żadnego hobby nie mają. Problem tylko w zachowaniu właściwych proporcji. Jeśli w życiu kolekcjonera nie ma miejsca na nic innego, a cała reszta spraw, w tym potrzeby domu i rodziny, podporządkowane są powiększaniu zbioru, to pasja przestaje być już taka "fajna.

Zbir i jego zbiór

Niełatwe jest uświadomienie komuś pochłoniętemu potrzebą powiększania kolekcji, że jego postępowanie jest coraz bardziej uciążliwe dla partnera. Mąż może być np. zdania, że to twoja potrzeba porządku przeszkadza mu w rozwijaniu swojej pasji. Czuje się więc ograniczany, choć zmusza cię na co dzień np. do slalomu między pudłami pełnymi skarbów.

Ważne, aby przed zgłoszeniem zastrzeżeń, uczciwie rozważyć, czy akurat w przypadku twojego męża przedmioty stały się ważniejsze niż ludzie, a więc czy doszło do zaburzenia hierarchii wartości. Jeśli mąż wypełnia obowiązki wobec rodziny, wystarczy porozumieć się z nim co do uporządkowania zbiorów.

Gdy wkurza kurz

Czasem te spośród żon, dla których wielkim problemem jest codzienna obecność i uciążliwość kolekcji, powinny zadać sobie pytanie, czy w ogóle potrafią dać mężowi prawo do posiadania pasji, odrobiny przyjemności, do myślenia o sobie. Pamiętaj, że kolekcjonerstwo widać. Żona może więc np. wydawać duże kwoty na różne niepotrzebne rzeczy, ale zbiory męża kolekcjonera są namacalnym dowodem na to, że "wyrzuca pieniądze". Do tego dochodzi niezrozumienie - no, bo po co zbierać coś, co się tylko kurzy?

Ekspert radzi

Tatiana Ostaszewska-Mosak, psycholog:

Kolekcjonerstwo rozwija się czasem w sposób niekontrolowany. Potrafi pochłaniać środki w takim stopniu, że nie wystarcza ich na inne, ważne rzeczy. Kolekcjoner nałogowiec robi długi, a dom stopniowo zamienia w skład. I co ciekawe, często nie zajmuje się kolekcją, skupiając się na zdobywaniu kolejnych eksponatów.