Paulien Cornelisse

Paulien Cornelisse (1976) combineert succesvol een carrière als cabaretschrijfster, cabaretière en columniste, na een studie psychologie. Na ervaring te hebben opgedaan in een cabaretduo (Rots) en bij Comedytrain (stand-up comedy), begon ze in 2005 aan een solocarière. In 2007 werd ze tweede op het Leids Cabaret Festival en in 2010 ontving ze de Neerlans Hoop, die jaarlijks cabaretprijs van de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties. Van haar columnbundel 'Taal is zeg maar echt mijn ding' (2009) werden in een jaar tijd meer dan driehonderdduizend exemplaren verkocht. In 2012 verschijnt haar tweede bundel met taalcolumns 'En dan nog iets'. Tot maart 2012 staat ze in het theater met haar tweede soloprogramma 'Hallo Aarde'.

Dit is mijn laatste column voor Klare Taal. Klare Taal stopt. Arie Bras gaat, for all we know, een kanoschool beginnen in het Amazonegebied.

En de Nederlandse taal zal, meer dan ooit, onderhevig zijn aan wildgroei die niet meer zal worden gemonitord. Zei ik daar 'gemonitord'? Ja. Maar daar zal niemand zich meer boos om maken. Alleen stiekem, in stoffige kantoren en afgelegen plekken op het internet.

Luister naar Paulien Cornelisse

Is dit erg? Ik ben altijd de eerste die roept dat het niet erg is als taal in het wild groeit. Laat allemaal maar lekker verloederen, want alleen zo ontstaat nieuwe taal. In een overgereguleerde samenleving is taal misschien wel het wildste wat we hebben.
Maar ja, ook al ben je voor wildgroei, dan nog is het wel leuk als er iemand bij staat die het opschrijft. Denk ik.

Sinds ik voor Klare Taal ben gaan schrijven, en dat is meer dan vijf jaar geleden, ben ik gedwongen geweest om eens in de twee weken in ieder geval íéts op te merken. En daar een stukje over te schrijven.

Ik kreeg maar af en toe commentaar, uit de binnenlanden van Papoea Nieuw-Guinea bijvoorbeeld, van iemand wiens enige band met het vaderland de wereldomroep was. Zo iemand had dan bijvoorbeeld een taalfout van mij opgemerkt. Ooit heb ik ook een geluidsopname gekregen van een gekko uit Indonesië. Zodat ik met eigen oren kon vaststellen of zo’n beest nou wel of niet 'gekko' zegt.

Vaak hoorde ik helemaal niets, en dat vond ik eigenlijk ook wel prima. Het ging me er namelijk niet om om 'een discussie op gang te krijgen', en nog minder om te vertellen hoe het moet.
Ik heb het alleen maar willen opmerken.

Dag luisteraars. Dag Arie. Dag klare taal.