Βολές κατά πάντων εξαπολύει η Ζωή Κωνσταντοπούλου με αφορμή την επέτειο του ενός έτους διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με ένα πύρινο άρθρο στο προσωπικό της δικτυακό τόπο, με τίτλο «Ένας χρόνος μετά» η πρώην πρόεδρος της Βουλής δεν αφήνει κανένα στο απυρόβλητο: Από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Γιώργο Κατρούγκαλο και τον Νίκο Φίλη, μέχρι τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιτίθεται «εναντίον των πολιτικών απατεώνων που προσπαθούν να ντύσουν με ιδεολογικό μανδύα την αδίστακτη ροπή τους προς την εξουσία, τους θώκους, τα προνόμια, εκείνων που εξευτέλισαν την έννοια και την ιστορία της Αριστεράς, παζαρεύοντας την τύχη της χώρας για την δική τους πολιτική αυτοσυντήρηση και οικονομική επιβίωση».

Εξαπολύει βέλη κατά του Αλέξη Τσίπρα, κατηγορώντας τον -μεταξύ άλλων- ότι «εκτέλεσε την κοινοβουλευτική εκκαθάριση των εκλεγμένων απ’ το λαό βουλευτών για να σχηματίσει μια κοινοβουλευτική ομάδα δοτών, τοποθετημένων σε λίστες, που πολλοί ουδέποτε έχουν εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών, προκειμένου να επικυρώνουν Μνημόνια».

Επιτίθεται κατά του Προκόπη Παυλόπουλου ο οποίος, όπως αναφέρει, «ασκεί κυβερνητική πολιτική ως υπερπρωθυπουργός»· στρέφεται κατά του Νίκου Βούτση «που η πιο επιτυχημένη του επαγγελματική ενασχόληση είναι η συγκρότηση εσωκομματικής φράξιας»· χαρακτηρίζει «υπουργό Ασφαλιστικής Γενοκτονίας» τον Γιώργο Κατρούγκαλο και ασκεί κριτική στον «στερούμενο του αγαθού της Παιδείας» υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη.

Το άρθρο της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Ολόκληρο το άρθρο της πρώην προέδρου της Βουλής έχει ως εξής:

«Πολλά ειπώθηκαν, πολλά θα ειπωθούν και πολλά θα φιλοτεχνηθούν. Πολλά θα έχουν σημασία κι άλλα τόσα καμμία.

Ένα χρόνο μετά την ψήφο ανατροπής του λαού, που θέλησε να σπάσει τα μνημονιακά δεσμά του, ο ίδιος λαός βρίσκεται δέσμιος μιας δράκας αδίστακτων προσώπων, που του υποσχέθηκαν απελευθέρωση και χειραφέτηση την ώρα που υπόγεια έσκαβαν τα θεμέλια της νεομνημονιακής φυλακής.

Το χειρότερο λάθος που έχει να κάνει αυτός ο λαός είναι να πιστέψει ότι είναι άξιος της μοίρας του, ότι αυτοί είναι οι εκπρόσωποι που του αναλογούν, να παραιτηθεί. Να δεχθεί ότι αξίζει να τιμωρηθεί επειδή πίστεψε κι εμπιστεύθηκε εκείνους που τον πρόδωσαν.

Αντίθετα, οφείλει να εγερθεί και να εξεγερθεί εναντίον των πολιτικών απατεώνων που προσπαθούν να ντύσουν με ιδεολογικό μανδύα την αδίστακτη ροπή τους προς την εξουσία, τους θώκους, τα προνόμια, εκείνων που εξευτέλισαν την έννοια και την ιστορία της Αριστεράς, παζαρεύοντας την τύχη της χώρας για την δική τους πολιτική αυτοσυντήρηση και οικονομική επιβίωση.

Είναι ώρα αυτοκριτικής και αυτοσυνειδησίας. Δεν δικαιωθήκαμε όσοι δώσαμε έμφαση στην αρχή της εμπιστοσύνης, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, χωρίς να επιβεβαιώνονται αυτές οι αρχές από λογοδοσία των πεπραγμένων μιας ηγεσίας που γρήγορα απαξίωσε κάθε έννοια συλλογικότητας και εσωτερικής δημοκρατίας.

Κάναμε λάθος όσοι πιστέψαμε ότι με το παράδειγμά μας θα εμπνέαμε άλλους να εργασθούν ανιδιοτελώς, χωρίς να βλέπουμε ότι η εξουσία Τσίπρα και περιβάλλοντος τους εκμαύλιζε με οφίκια και ανταλλάγματα ή τους εκβίαζε με τον πιο κυνικό τρόπο.

Ποιος να το έλεγε;

Ο Αλέξης Τσίπρας, που εξελέγη Πρωθυπουργός για «να νικήσει το φόβο η ελπίδα», να εκφοβίζει και να τρομοκρατεί τους πολίτες και να τους απειλεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Να κρύβεται πίσω από διαρροές και φιλοτεχνημένα ρεπορτάζ και να μην τολμά να απαντήσει: πότε μας πούλησε όλους και με ποιο αντάλλαγμα; Πώς μπορεί να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη την ώρα που παραγγέλνει την πολιτική-μιντιακή δολοφονία εκείνων που αντιστέκονται; Και πώς τολμά να απευθύνει επετειακούς πανηγυρικούς λόγους όταν ο ίδιος ακύρωσε τη νίκη της 25ης Ιανουαρίου 2015; Ποιος ένας χρόνος αποτυπώνεται στη σημερινή κυβερνητική καρικατούρα, που δεν έχει καμμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου Γενάρη; Ποιος ένας χρόνος αποτυπώνεται σήμερα, όταν ο ίδιος εκτέλεσε την κοινοβουλευτική εκκαθάριση των εκλεγμένων απ’ το λαό βουλευτών για να σχηματίσει μια κοινοβουλευτική ομάδα δοτών, τοποθετημένων σε λίστες, που πολλοί ουδέποτε έχουν εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών, προκειμένου να επικυρώνουν Μνημόνια;

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο άνθρωπος που το 2014 δήλωσε ότι αντιλαμβάνεται ότι τον έχει απορρίψει ο λαός και δεν τόλμησε να είναι υποψήφιος στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο άνθρωπος που ψήφισε όλα τα Μνημόνια και όλες τις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αφού πρώτα ανέλυε ότι διαφωνεί, λόγω αντισυνταγματικότητας, ο άνθρωπος που η μόνη λαμπρή πολιτική στιγμή του ήταν η παραίτησή του μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, να ασκεί κυβερνητική πολιτική ως υπερπρωθυπουργός σε συνεργασία με δανειστές, Στουρνάρα, και ό,τι πιο διεφθαρμένο υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και να εκτρέφει θλιβερά μιντιακά φερέφωνα μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ο Νίκος Βούτσης, που η πιο επιτυχημένη του επαγγελματική ενασχόληση είναι η συγκρότηση εσωκομματικής φράξιας, ο άνθρωπος που διέλυσε την κοινοβουλευτική ομάδα όσο ήταν Γραμματέας της, την περίοδο 2012-2014, να γίνεται Πρόεδρος της Βουλής και να δέχεται τα συγχαρητήρια Παυλόπουλου που «ξαναέφτιαξε τη Βουλή που ξέρανε», να εξαπολύει κυνήγι μαγισσών εναντίον των πολιτικών αντιπάλων- όχι Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ, αλίμονο, με αυτούς συνεννοείται, αλλά όσων υπερασπίζονται ακόμη τις θέσεις με τις οποίες εξελέγησαν το Γενάρη του 15. Σήμερα ο κ. Βούτσης τίμησε την 25η Γενάρη αποστέλλοντας 14μελή ομάδα κρούσης, με 3 τουλάχιστον αστυνομικούς, προκειμένου να προβεί σε κατάσχεση και καταλογογράφηση των προσωπικών αρχείων των μελών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, χωρίς τη συναίνεσή τους και παρά τη ρητή αντίρρησή τους. Έστειλε μάλιστα και έγγραφο για να δηλώσει ότι «συναίνεση δεν απαιτείται». Συμπαραστάτης του και προεξάρχων των πολιτικών διώξεων πρώην συντρόφων και ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής Κώστας Αθανασίου, που μεθοδικά λειτούργησε ως αριστερό άλλοθι και εξαργύρωσε αδρά τις υπηρεσίες του.

Αντιπρόεδροι της Βουλής ο Γιώργος Βαρεμένος και η Τασία Χριστοδουλοπούλου, που ουδέποτε έχει εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών στο βουλευτικό αξίωμα, παρά τις αλλεπάλληλες συμμετοχές της σε εκλογές.

Υπουργός Ασφαλιστικής Γενοκτονίας ο Γιώργος Κατρούγκαλος.
Υπουργός ξεπουλήματος του ΟΛΠ ο επικεφαλής του λιμανιού της Αγωνίας, Θοδωρής Δρίτσας.
Υπουργός Παιδείας ο στερούμενος του αγαθού της Παιδείας Νίκος Φίλης, που έφθασε να αυτοσχεδιάζει για να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός της γενοκτονίας των Ποντίων.

Στασίδι στους τηλεοπτικούς σταθμούς έχουν πιάσει διάφορες περσόνες, που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ακριβώς όπως έκαναν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα προηγούμενα χρόνια- πολλοί άλλωστε ήταν οι ίδιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Και όσοι αντισταθήκαμε, κι όσοι πριν από εμάς ή και μαζί με εμάς αγωνίστηκαν, να αναρωτιόμαστε: για αυτούς δώσαμε την ψυχή μας;

Για αυτούς αρνηθήκαμε οικογένεια, προσωπική ζωή, επάγγελμα και πέσαμε στη φωτιά, δουλέψαμε νυχθημερόν, συγκρουστήκαμε, λοιδορηθήκαμε;

Η απάντηση έρχεται αβίαστη:
Όχι, δεν το κάναμε για αυτούς. Το κάναμε για να έχει μέλλον, προοπτική, ορίζοντα αυτή η πατρίδα, ο λαός της, οι νέες γενιές. Το κάναμε γιατί αυτό ήταν το καθήκον μας.

Και θα το ξανακάνουμε.
Με τη γνώση και την εμπειρία της προδοσίας και του τραύματος.
Με την επίγνωση ότι η μάχη μας είναι μάχη ζωής κι αξιοπρέπειας.
Και στη μάχη αυτή δεν χωρούν επαμφοτερίζοντες.
Χωρούν μόνο αποφασισμένοι.
Αποφασισμένοι να ορίσουν τη ζωή και τη μοίρα τους, να πάρουν πίσω το μέλλον τους.

Στις χθεσινές αθλιότητες του Αλέξη Τσίπρα, που προσπάθησε να ξαναγράψει την ιστορία, να μηδενίσει τη χρονολογία (ιστορικά, δεν είναι ο πρώτος…) και να παραστήσει τον εκπρόσωπο των φτωχών και κατατρεγμένων, που ο ίδιος με την πολιτική του αποτελειώνει, θα υπάρξει απάντηση. Δημόσια, όπως επιβάλλεται, και σε σύντομο χρόνο.

Μείζον ατόπημα να προσπαθεί να καρπωθεί την δράση και τους αγώνες όσων πιστεύαμε πραγματικά στις δεσμεύσεις με τις οποίες εκλεγήκαμε τον περασμένο Γενάρη. Μείζον ατόπημα να προσπαθεί να φορτώσει στον λαό το 3ο Μνημόνιο, ισχυριζόμενος ότι δήθεν ο λαός το νομιμοποίησε τον Σεπτέμβρη. Οι εκλογές του Σεπτέμβρη ήταν αντισυνταγματικές, μεθοδευμένες με τους δανειστές και σε αυτές δεν ψήφισε σχεδόν το 50% των εκλογέων. Ο ίδιος στην πραγματικότητα κυβερνά με το 18%, που έχει ήδη φυλλορροήσει και που ψήφισε έναν ψευδεπίγραφο ΣΥΡΙΖΑ, ξένο προς την πορεία και την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ που ο Τσίπρας διέλυσε.

Μείζον ατόπημα και ένδειξη μιας αμετανόητης θρασύτητας να αποκαλεί «ανόητες ηρωικές φωνές» όσους στάθηκαν συνεπείς και, φυσικά, ουδέποτε εισηγήθηκαν «τυφλή σύγκρουση», αλλά αντίθετα υπέβαλαν συγκεκριμένες προτάσεις και συγκροτημένες στρατηγικές, στις οποίες ο ίδιος ουδέποτε απάντησε ευθέως, αλλά εξαπολύοντας τα σκυλιά της συκοφαντίας και της λασπολογίας.

Για τα ατοπήματά τους, οι νεομνημονιακοί φωστήρες και ο αρχηγός τους θα κριθούν από την ιστορία. Για τα εγκλήματα, από τη Δικαιοσύνη. Για την προδοσία, από το λαό. Πιο σκληρά όμως θα κριθούν από τις νέες και τις επόμενες γενιές, που τις κερνούν φόρους, εισφορές, αδιέξοδα και τους φορτώνουν κι άλλο χρέος. Ιστορικά, Αλέξη, ο Εφιάλτης καταγράφηκε ως προδότης και ο Λεωνίδας δεν λοιδορήθηκε ως ανόητος. Μπορείς, βέβαια, πάντοτε να παραγγείλεις στον κ. Φίλη νέα βιβλία ιστορίας, με χορηγία της Αυγής, που επαγγελματικά πλέον εκτελεί κυβερνητικά συμβόλαια. Θα σε συμβούλευα στην περίπτωση αυτή να κηρύξεις το "έτος υπό το μηδέν".»