Θα μπορούσε το καναδικό fund Fairfax να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου της Eurobank, που θα γίνει στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης και των τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών έως το τέλος της χρονιάς; Η απάντηση είναι «ναι». Υπό τις γνωστές προϋποθέσεις, βεβαίως, όπως η επιστροφή στην ομαλότητα, η αποφυγή των πρόωρων εκλογών κ.λπ. κ.λπ.
Το ίδιο ισχύει και για το fund του κ. Γουίλμπορ Ρος, αλλά και τα υπόλοιπα, κυρίως αμερικανικά, επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία ελέγχουν ήδη ένα μεγάλο ποσοστό της Eurobank. Εννοείται ότι η απάντηση στο ίδιο ερώτημα πριν από έξι ή οκτώ εβδομάδες δεν θα ήταν αυτονόητα «ναι».
Αλλο ερώτημα, ανάλογου ενδιαφέροντος; Θα μπορούσε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή μεγάλο κινεζικό fund να διερευνά επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, αν προηγουμένως η κυβέρνηση δεν είχε υπογράψει τη συμφωνία με τους δανειστές της χώρας; Η απάντηση, εν προκειμένω, είναι απερίφραστα «όχι».
Και τη δίνουν στελέχη μεγάλου ξένου οίκου, που λειτούργησε ως μεσολαβητής για να βρεθούν οι Κινέζοι, το συγκεκριμένο διήμερο, σε κεντρικό ξενοδοχείο της πλατείας Συντάγματος. Για την ακρίβεια, είναι από μόνη της σημαντική εξέλιξη ακόμα και η παρουσία του εν λόγω οίκου στην Αθήνα, ύστερα από πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, για να κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά, που μέχρι πριν από οκτώ με δέκα μήνες δεν ήταν παρά business as usual.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα δύο παραπάνω παραδείγματα είναι προφανές: Αν οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, το επόμενο διάστημα, δεν κρύβουν μεγάλες εκπλήξεις (δηλαδή, κάλπες), τότε η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό μπορεί να αλλάξει. Βεβαίως, όχι από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε με θεαματικό τρόπο. Αλλά η μεταστροφή από κάπου μπορεί να αρχίσει.
«Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, ωστόσο ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα. Μετά τη συμφωνία με τους δανειστές σας υπάρχουν πολλοί εδώ στο Λονδίνο, αλλά και στη Νέα Υόρκη, που ξαναβάζουν στο μόνιτορ και παρακολουθούν την Ελλάδα. Ο λόγος είναι απλός: Αν υπογραφεί το τρίτο μνημόνιο, η περίπτωσή της μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετική από πλευράς αποδόσεων, αλλά υπό όρους», έλεγε στην «K» μεσοβδόμαδα ανώτατο στέλεχος αμερικανικού οίκου.
Οι τρεις όροι
Ποιες και πόσες προϋποθέσεις; Τις εξής τρεις, όπως περιγράφονται στις περισσότερες από τις εκθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας:
α) Να υπογραφτεί όντως το τρίτο μνημόνιο και να μην κάνει πίσω η κυβέρνηση, υπό την πίεση ενδοκυβερνητικών και εσωκομματικών προβλημάτων. Τουτέστιν, να μην τα τινάξει όλα στον αέρα, οδηγώντας τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Αν και κάτι τέτοιο θεωρείται αντικειμενικά δύσκολο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι ξένοι εταίροι το απεύχονται και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι διατεθειμένα να ψηφίσουν τα κρίσιμα και (πολύ) δύσκολα νομοσχέδια.
β) Να αναδιαρθρωθεί το χρέος της χώρας, προκειμένου να καταστεί βιώσιμο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο είναι μέσα στις προθέσεις και του κ. Τσίπρα, υπό την έννοια ότι θα το επιδιώξει από τώρα έως και τον προσεχή Νοέμβριο, για να αποτελέσει το βασικό του «χαρτί», αν και όποτε αποφασίσει να προσφύγει στις κάλπες.
γ) Να ξεκινήσει η εφαρμογή του QE από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και στην περίπτωση της Ελλάδας. Βεβαίως, όπως όλοι παραδέχονται, κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν ιδιαίτερα «γενναία» στάση από την πλευρά του Μάριο Ντράγκι, αλλά σύμφωνα με τους ξένους επενδυτές θα αποτελούσε το τρίτο κρίσιμο κομμάτι για τη συμπλήρωση του παζλ.
Αν εκπληρωθούν οι τρεις παραπάνω όροι, ή ακόμα και στην περίπτωση που αρχίσει η σταδιακή υλοποίησή τους, τότε οι προοπτικές που διανοίγονται για την Ελλάδα θα είναι κάτι παραπάνω από σημαντικές.
Αρχικά με την τοποθέτηση ξένων κεφαλαίων στα ομόλογα και, σε δεύτερη φάση, ακόμα και με το άνοιγμα των αγορών.
Πάντως, το σενάριο παραείναι αισιόδοξο, για να είναι και ρεαλιστικό. Εχει, όμως, μια χρονική προοπτική: το τέλος του α΄ τριμήνου του 2016. Υπό τον όρο, βεβαίως, ότι δεν θα μεσολαβήσουν νέες εκλογές και άλλα απρόοπτα...